نقد وببرسی بازی DRIVER

نسخه اول بازی Driver در زمان عرضه خود، انقلابی در دنیای بازی ها به وجود آورد. فضایی Open-World به صورت کاملاً 3D با گرافیک خیره کننده و داستانی جذاب از دستاوردهای این بازی بودند. نسخه دوم، هر چند بازی خوبی بود، ولی به اندازه نسخه اول موفق نبود و Driv3r و Parallel Lines هم نتوانستند نام Driver را به جایگاه مناسب آن بازگردانند. پس از خریده شدن Reflections توسط Ubisoft آن ها با پشتیبانی قوی این شرکت دست به احیای بازی خود زدند و پس از سال ها کار، نتیجه Driver: San Francisco شد.

 داستان

فکر نکنم بازی رانندگی ای مثل Driver داستان پر و پیمانی داشته باشد. بازی باز هم شما را در نقش جان تنر (John Tanner) قهرمان اصلی سری Driver قرار می دهد و چند ماه بعد از وقایع Driv3r شروع می شود. پس از دستگیر کردن جریکو (Jericho) در استانبول، تنر رقیب قدیمی خود را شکست داده و در شهر سن فرانسیسکو روزهای معمولی خود را می گذراند. اما جریکو برنامه ای بزرگتر دارد. او با کمک چندین دستیار، موفق می شود از زندان فرار کند و طی یک تعقیب و گریز با تنر، جریکو موفق می شود تنر را شکست دهد و ضربه ای سنگین به او بزند. نتیجه این است که تنر به کما می رود و در بیمارستان بستری می شود، اما این پایان کار نیست. تنر خود را دوباره درون خیابان پیدا می کند و متوجه یک سری اتفاقات عجیب (مثل تابلوهای تبلیغاتی که با او حرف می زنند و یا رفتار عجیب مردم) در سطح شهر می شود.

تنر در ادامه متوجه می شود که روح او در حالیکه وی در کما است، از بدنش خارج شده و می تواند در سطح شهر پرواز کند و وارد بدن هر شخصی که بخواهد بشود. تنر در ادامه تصمیم می گیرد که از این قدرت عجیب خود برای متوقف کردن جریکو استفاده کند، چون به نظر می رسد که جریکو قصد یک حمله بزرگ را به شهر سن فرانسیسکو دارد. داستان بازی هیچ منطقی ندارد، یعنی نباید سوال "چرا" را بپرسید، ولی اگر از این موضوع چشم پوشی کنید، با یک داستان بسیار جذاب به سبک فیلم های دهه 70 روبرو می شویم که تا آخر بازی شما را جذب می کند. شخصیت های زیادی درگیر داستان می شوند و پیچش های زیادی هم در بطن آن وجود دارد. محوریت تمام اتفاقات داستان، خود تنر است و Reflections خیلی عالی توانسته شخصیتی را که همیشه در ماشین است را اینطور زنده نشان دهد. در مراحل آخر، داستان کمی منطقی تر می شود و به یک سری غیر ممکن ها جواب داده می شود.

گرافیک

یک بازی Open-World آن هم روی 60 فریم قطعاً یک نکته مثبت در زمینه گرافیکی است. فریم بازی خیلی عالی است و هیچگاه افتی در آن مشاهده نمی کنید. شما می توانید در کمتر از دو ثانیه از یک طرف شهر ناگهان به سمت دیگر آن Shift کنید، بدون اینکه ذره ای افت فریم مشاهده کنید و حتی یک Loading هم داشته باشید. بازی طی یک Loading چند ثانیه ای کل شهر سن فرانسیسکو را پردازش می کند و دیگر تا انتها هیچ Loading در انتظار شما نخواهد بود. نصب بازی هم روی PS3 خیلی کوتاه است و سازندگان خوب توانسته اند جنبه تکنیکی بازی را رعایت کنند. طراحی ماشین ها بسیار خوب کار شده و نهایت جزئیات را دارد.

هر ماشینی علاوه بر نمای خارجی واقعی، نمای داخلی واقعی هم دارد و شما می توانید بازی را از دید اول-شخص پیش ببرید و با Dashboard واقعی آن ماشین روبرو باشید. سازندگان به خوبی توانسته اند فضای گرم و آفتابی سن فرانسیسکو را به تصویر بکشند و کل شهر را بازسازی کنند. بیشتر خیابان ها و مکان ها از روی مدل واقعی ساخته شده و با تمام کردن این بازی، می توانید ادعا کنید که سفری به سن فرنسیسکو داشته اید! Draw to Distance بازی با کیفیت است، ولی تناسب ندارد، یعنی گاهی عمق بسیار دوری را از شهر می بینید و گاهی آسمان سفید (معلوم نیست چرا آسمان دور دست در این بازی سفید است!) فضا را پر کرده است.

Reflections توجه زیادی به نماهای نزدیک و صورت شخصیت ها داشته و به همین دلیل تمام نماهای نزدیک بازی CGهای بسیار با کیفیت هستند که بین فضای In-Game و CG عوض می شوند. واقعاً این توجه به کیفیت جای تحسین دارد، چون انتظار آنچنانی از طراحی چهره در این سبک بازی ها نمی شود، ولی Reflections به داستان بازی خود خیلی اهمیت داده، پس باید شخصیت های باور پذیری هم خلق کند. گرافیک Driver: San Francisco انقلابی در Open-World نیست و از نظر ظاهر به بازی های Rockstar و یا Mafia II نمی رسد، ولی وقتی این موضوع مطرح می شود که این جلوه روی 60 فریم ثابت و بدون هیچ Loading اجرا می شود، آن وقت است که Reflections نشان می دهد حرف هایی برای گفتن دارد.

موسیقی/صداگذاری

موسیقی های بازی از دو دسته تشکیل شده اند، موسیقی های لایسنس شده و موسیقی های رسمی بازی که همه به سبک دهه 70 هستند و رادیو بازی تعداد متنوعی از آهنگ ها را دارد. موسیقی های رسمی بازی در همان استودیوی آهنگسازی سری فیلم های James Bond ضبط شده اند و از کیفیت بالایی برخوردار هستند. جالب است بدانید که زمان دیالوگ های این بازی بیش از Mass Effect 2 است! آنقدر Reflections روی این موضوع حساس بوده که هر وقت شما وارد ذهن راننده یک ماشین می شوید، اگر یک مسافر کنار او باشد، شما وسط صحبت کردن آن ها ظاهر می شوید و ادامه بحث را با تنر در حین رانندگی انجام می دهید.

در طول بازی هیچ وقت حتی یک خط دیالوگ تکراری از این مسافرها نشنیدم و تمام آن ها بسیار خنده دار و بامزه هستند. اگر یک مرحله را بروید و دیالوگ های گفته شده در طول آن مرحله را بشنوید، سری بعد که همین مرحله را Restart کنید، کاملاً با یک سری دیالوگ جدید روبرو می شوید و حتی اگر برای بار سوم هم مرحله را از اول بروید، باز هم تمام دیالوگ ها فرق می کنند. صدها صداگذار روی بازی کار کرده اند. استودیوهایی در نیویورک، لوس آنجلس و خود انگلیس دست به دست هم داده اند تا چنین آرشیو عظیمی را خلق کنند. صدای تنر هم فوق العاده است و شخصیت او خیلی شبیه به نیتن دریک (Nathan Drake) کار شده و در هر شرایطی شوخ طبعی خود را رها نمی کند.

گیم پلی

گیم پلی Driver: San Francisco یک سرگرمی ناب است. بازی خیلی شبیه به نسخه اول شده و در عین حال پیشرفت های زیادی داشته است. کل محوریت گیم پلی روی مکانیزم Shift می گردد که شما می توانید با استفاده از آن بر فراز شهر قرار بگیرید و در نمایی شبیه به Google Earth در یک لحظه به هر جای آن که خواستید، بروید و در قالب یک راننده قرار بگیرید. این قابلیت Shift در ادامه خیلی گسترده تر می شود و شما توانایی های بیشتری بدست می آورید که تا بازی را انجام ندهید، متوجه آن ها نمی شوید. داستان اصلی بازی در رابطه با سرنخ جمع کردن برای پیدا کردن جریکو است و برای این که وارد مراحل اصلی داستانی شوید، باید یک سری مراحل فرعی (در حقیقت نیمه فرعی) را تمام کنید تا مرحله اصلی باز شود.

این سیستم قبلاً در Saints Row استفاده شده بود که شما را مجبور می کند تمام قابلیت های بازی را یک بار امتحان کنید و مراحل فرعی آن را هم بروید. خوشبختانه این مراحل خیلی متنوع و هر کدام خیلی اختصاصی کار شده اند. از مسابقاتی همانند Need for Speed گرفته تا تعقیب و گریزهای مخفی و یا پر زد و خورد. Reflections واقعاً سعی کرده که به هیچ وجه بازی در هیچ یک از مقاطع خود تکراری و یکنواخت نشود. در مراحل مسابقه ای، شما در نقش راننده ای قرار می گیرید که در حال مسابقه است و طی یک حرکت خیرخواهانه کمک می کنید تا راننده مسابقه را ببرد! در بعضی مراحل همانند Saints Row باید فردی را که در ماشین شما نشسته، بترسانید و این کار با دیوانه وار رانندگی کردن انجام می شود.

همانطور که ذکر شد، تنوع مراحل زیاد است و شما هر کاری که فکرش را بکنید، با ماشین انجام می دهید. می توانید گاراژهایی را هم بخرید و ماشین هایی که دوست دارید را در آن قرار دهید و هر وقت که خواستید، سوار ماشین خود شوید. در این گاراژها حتی می توانید میزان نوار Boost را هم افزایش دهید و یا قدرت شارژ مجدد آن را سریع تر کنید. با بدست آوردن Willpower می توانید ماشین بخرید و یا این امکانات را بدست آورید، ولی از من نپرسید که چطور ممکن است یک روح سری به بنگاه معاملات ماشین بزند و یک ماشین بخرد! هر چند با اتمام بازی، می توان چنین موضوعاتی را فهمید، ولی در حین بازی مسلماً کمی تعجب زده خواهید شد!

نکته ای که به شخصه به عنوان یک طرفدار ماشین از آن خوشم آمد، تعداد ماشین های لایسنس شده بازی است که بیش از 120 ماشین لایسنس شده و واقعی در Driver: San Francisco وجود دارند. هندلینگ هر یک از این ماشین ها هم خیلی شبیه به مدل واقعی کار شده، هر چند برای سهولت گیم پلی کمی Arcade شده و ما را به یاد Burnout می اندازد. تقریباً از هر مدل و برندی حداقل دو نوع ماشین وجود دارد که همه آن ها آخرین مدل های ماشین ها هستند. جو کلی بازی خیلی شبیه به دهه 70 است، برای همین بیشتر از ماشین های Muscle و آمریکایی استفاده شده که واقعاً نمایانگر شهر سن فرنسیسکو است. مراحل داستانی و اصلی بازی 6 ساعت و نیم طول می کشد، ولی اگر مراحل فرعی و پر تعداد بازی را هم به آن اضافه کنید، فکر کنم نزدیک به 10 ساعت گیم پلی برای 100% کردن بازی وجود دارد. اضافه کردن تعداد زیادی مراحل فرعی، انتخاب هوشمندانه از سوی سازندگان برای بالا بردن ساعت بازی است، چون خط داستانی زمان کمی برای تمام کردن می برد. بخش چندنفره بازی هم بسیار جذاب شده است. نزدیک به 20 حالت مختلف برای بخش چندنفره وجود دارند که تمام آن ها لذت بخش هستند. قابلیت Co-Op به صورت Split-Screen هم در بازی وجود دارد و بخش Director Mode هم دوباره به بازی بازگشته و شما می توانید فیلم خود را در بازی بسازید و آن را با دوستان خود به اشتراک بگذارید.

 

نتیجه گیری

به نظر من Driver: San Francisco بهترین شماره از سری Driver است، چون تمام نکات دوست داشتنی شماره های قبل را نگه داشته و با ارتقاء دادن آن ها و اضافه کردن عناصر دیگر یک بازی بسیار سرگرم کننده خلق کرده است. خوشحالیم که بعد از چند نسخه ضعیف، بالاخره این عنوان دوست داشتنی با موفقیت بازگشت.

توسط:NEW-G